Сај-Фај

Таман кога ќе помислиш дека вселенската опера е мртва, дека SyFy откако го смени името никогаш нема да направи нништо убаво, и дека до крај на животот ќе ги гледаме само глупостите на Абрамс, SyFy менува раководство, и повторно се враќа во вселената.

Моето патување низ светската научна фантастика овој пат ме одведе на помалку неочекувано место - Кенија. Станува збор за краток филм (22 минути) напишан и режиран од Ванури Кехиу, кој бил прикажан на Санденс Фестивалот во 2010. Филмот е на англиски, а Pumzi на Свахили значи здив.

Денеска осамна вест: CBS веќе продуцира нови Ѕвездени Патеки. Новата серија ќе почне да се емитува во јануари 2017.

Eric always wanted to be an astronaut. He’s grown up watching Star Trek, imagining how one day he himself would embark on an epic adventure and meet new alien species, out there, in deep space… He was born in the late 90’s, when space exploration age ended together with the Cold War. But it was the time when the Internet was becoming a rising phenomena, and young Eric would soak up every info the space agencies of the world would give him. His parents had noticed his great love for the sky, and for his 10th birthday got him what he considered a huge telescope - a 114mm computerized Newtonian reflector. It led him to many sleepless nights sneaking out on the balcony gazing at the stars. And every night of his life he burned with the desire to set off into the stars, explore the vast expanse, be like Captain Picard, boldly go into the unknown… As he got older, he became to realize that going to the stars was bit of a hopeless dream. The golden age of space exploration was far go

Од анонимниот Алекс Ривера доаѓа ова дело кое сосема ги надмина моите очекувања.

It was a bright, clear, sunny day in May, and Andy was standing on his favorite street corner. People were going on about their business, trying to keep up with the tempo of the big city, scantily noticing one another. But Andy loved watching them, loved watching all the life passing in front of his eyes. Sonder. That was the word given to him by his mind. Definition: the realization that each random passerby is living a life as vivid and complex as your own. Everyone is the central character of their own story. Andy is central to his story but completely irrelevant to others'. This has been bugging him ever since he became conscious of the concept. There was the old man who would sit there, at the bus stop, every day. He wasn't really waiting for a bus or any transport for that matter; he has simply chosen that place for reading his newspaper, seemingly basking in the constant hum of the daily commute. Before him, a very attractive young lady in a blue dress was walking

Два дена како немам спиено. Помеѓу бескрајните состаноци и известувања, остануваше многу малку време за одмор, во кое едноставно не можев да го најдам сонот. Деведесет и три Кемеријани, триесет и три Семери загинати. Дополнително, педесет и шест Семери се во карантин. Семерите се покажаа многу поотпорни на радијација, веројатно поради поголемата изложеност на вселенета. Првичните пораки дека загубите се мали ми се чинат како огромно потценување на ситуацијата. Незнам каква е ситуацијата на Земјата, но Кемерија нема претрпено вакви загуби уште од земјотресот пред скоро еден век. Пред неколку часа дознавме дека нуклеарката не била единственото оружје во нападот. Пронајдовме непријателско ВИ во нашиот компјутерски систем, кое забрзано работи на пронаоѓање начин на влез во вишите функции на нашиот брод. Нашиот софтвер, иако адекватен за тоа што е направен, е далеку од интелигенцијата на виртуелните агенти кои Луѓето ги имаат развиено. (Проклетство), нивните „андроиди“ не може ни да се р

Одамна немам напишано текст составен од чисто-лични мислења. Периодов е полн со најави за „нови“ НФ проекти, кои имаат огромен потенцијал да потфрлат, па еве одлична шанса за мене. Ама најпрвин, кога веќе безобразно го заситив уште во насловот текстот со често-барани клучни зборови, збор-два за моите тековни проекти: Во последно време „ Дневникот на Историчарот “ е малку нередевен, делумно поради времето кое ми го одзема работата, делумно поради тоа што отиде во правец во кој неочекував дека ќе отиде. За последното сметам дека е дел од убавината на пишувањето, и само значи дека приказната си зема свој живот. И натаму знам како ќе заврши, само ми треба време да ја осмислам средината. Во секој случај, ќе има уште, и приказната ќе биде завршена. На друг фронт, имам напишана книга со дејствие педесетина години по „...Историчарот“, која ми чучи на тврдиот диск веќе некое време и чека да ја прочитам. Што ќе правам со неа, сеуште незнам, ама пишувам во надеж дека сега штом ја најавив коне

Пилотот за кого што пишував пред некое време, оној во Стрибог леталото, денеска повторно се врати. Во моментот кога леталото се покажа за нашите сензори, јас сум со Садин-Ал, и целата да ја наречам претстава ја следиме од мојот прозорец, заедно со целосните извештаи кои ни ги проследува бродскиот компјутер. Пилотот уште еднаш ја покажува својата исклучителна умешност, а Садин-Ал не е ништо помалку од мене воодушевена од лекоста со која се движи леталото. Садин-Ал веќе е запознаена во целост со мојот дневник, и токму нејзина беше идејата овој настан да го раскажувам во живо. Нема сомнеж дека станува збор за истото летало; на него дури се испишани зборовите „Еве ме пак“ следено од погрден збор, напишано на уште погрд начин со наши симболи, следено од груба слика на машки полов орган, кој Луѓето љубат да го цртаат постојано, секогаш со намера да навредат. Пилотот овој пат покрај својата умешност во избегнување на нападите од одбранбените топови на нашиот брод, покажува и извонредна д

На бродот повторно се сретнав со Садин-Ал, со која бев во врска пред да заминам за Земјата. Таа се придружи некои 2-3 години по Првиот Контакт, но освен неколку пати на кратко, воопшто ја немав видено.  Пред два дена се сретнавме во Ловиштето, и откако поминавме вечер заедно, решивме дека уште сме си добро друштво. Садин-Ал е биолог, и за неа Земјата претставуваше безгранично игралиште. Можеше без престан да зборува за сите чуда што успеала да ги истражи. Секако, ја делев фасцинацијата за Земјата, па и допуштав непречено да навлегува во долги монолози. Вчера беше особено расположена да зборува за размножувањето кај Луѓето, а разговорот од чисто научен набргу премина во дискусија за чудниот однос кој Луѓето го имаат према сексот. Луѓето се апсолутно обземени со својата сексуалност. Сексот владее со нивните животи, во секој поглед. Најлесно пристапните, а најверојатно и најбројните дела, им се порнографските, односно делата во кои овој чин е пренагласен. А сепак јавното изјавување

Го гледам Земјиното летало, класа Стрибог, како умешно ги избегнува нашите обиди да го уништиме. Овие летала, првенствено наменети за летови до орбита и назад, не се опремени со никакво оружје, но затоа се неверојатно лесни за маневрирање благодарение на спојот од достигнувањата во материјалите кај луѓето и нашиот погонски систем. Ова летало е првиот резултат на соработката која требаше вечно да трае помеѓу двата вида. Непресушниот ентузијазам на Земјаните за истражување на вселената се прелеа на добар дел од нас. И така почна заедничката мисија за колонизација на Сончевиот Систем. Луѓето се фасцинирани од летањето. Се чини дека целиот вид ѝ зема за зло на природата што не им дала крилја. Низ долги милениуми се обидувале на секакви начини да се вивнат во небесата, за да пред само стотина години конечно да го изградат првиот авион. Оттогаш наваму нивниот прогрес е навистина фасцинантен. Конечното стекнување на можност за летање додало сосема нов живот во нивниот развој. Од тој п

Сè уште сè е мирно. Денеска добивме слободно време од капетанот. Како и многу други, го искористив во Ловиштето. Ова беше прв пат да го посетам овој дел од бродот, и морам да кажам дека предците добро се потрудиле да симулираат еко-систем, парче од вистинската Кемерија. Беше ослободувачки да се брка пленот наместо да се чека тој да дојде по тебе. Земјата изобилува со прекрасни ловишта. Високи дрвја од кои што може да се надгледува пленот, густа трева и мека почва која ги пригушува чекорите, и многу разновиден плен, од зајаците кои не беа никаков предизвик, до опасните предатори како волците, кои ловеа во глутници. Луѓето, ако некогаш можеби биле вешти ловци, денеска ловат од спорт, како рекреација. Со текот на времето станале вид кој припитомува и одгледува животни. Во самиот чин на лов повеќе имаат набљудувачка улога: за пронаоѓање на пленот користат кучиња, а огнени оружја за убивање. За нив Ловот е нераскинлив од убивањето. Во деловите населени од Луѓето животните се сосема бе

Не можеше да верува дека е оволку лесно. Пред неа беше сефот кој требаше да го содржи најскапоцениот накит во целата земја. Накит, кој доколку му го предаде на својот клиент, ќе ја направи доволно богата да се повлече целосно од професијата на некое од јужните острови и мирно да си го проживее остатокот од животот. Но каде е забавата во тоа? Погледна во бравата. Обична, механичка. Заобиколувајќи го сефот, неможеше да забележи ниту било каква стапица. Сè беше совршено просто. Дали стариот вештер имаше погрешни дослуси? Најверојатно не. Не би ѝ дал толкав аванс ако не е сигурен во во своите извори, без разлика на неговото богатство. Дали можеби е местенка? И таа мисла ја отфрли. Да сакаше да ѝ направи непријатности, тоа би го сторил на многу по отворен и директен начин. Можеше и да ја убие на лице место во секое време. Сепак, нешто смрдеше овде. Додека ѝ се роеја слични мисли низ главата, нејзините алатки управувани од тенките извежбани прсти го вршеа танцот кој заврши со „кл

Смената помина мирно. Оние оптимистите меѓу нас велат дека луѓето ги потрошиле своите ресурси во првиот налет, и сега ќе им треба време да се реорганизираат. Јас морав да потсетам дека тие имаат цела планета на располагање, како и нуклеарно вооружување, кое за наша среќа уште се воздржуваа да го искористат. Од друга страна, нашите ресурси се при крај. Сега за сега, успеавме да се оддалечиме од Земјата, да земеме малку здив скриени зад Месечината. Но колку време ќе трае овој „мир“ и дали можеме да издржиме уште еден налет, никој не знае. Барем имам време да се навратам на мојата приказна. Целата церемонија наречена „Прв Контакт“, по првите моменти на возбуда, се претвори во непотребно издолжен и измачувачки настан. Иако и двете раси сме склони на церемонии, оваа беше трома поради многуте бариери кои мораше да ги поминеме, и многуте отстапки кои требаше да ги правиме. Освен што климата, светлината и атмосферата беа погрешни, јазикот се покажа како многу поголема бариера. Нашите лин