Сај-Фај

Во општ недостиг на идеи, Холивуд во последните години се заврте кон „возобнување“ на класиците. Ова и не е лоша идеја, треба да се доближат некои филмови и кон помладата популација, но она што многу често недостасува е квалитет. Стар Трек за жал не беше одминат од овој тренд. После фијаското со име „Ентерпрајз“, многу фанови како мене го делеа мислењето дека веќе Стар Трек треба, колку-толку достоинствено да си замине во пензија. Кирк, со една од првите Нокии на пазарот „Ентерпрајз“ и не беше така лоша серија, според мене всушност дното беше достигнато со бледиот, безличен, и ужасно напишан „Војаџер“. Но, „Ентерпрајз“ покажа дека во Стар Трек универзумот едноставно веќе нема што да се каже, па мораа да се преиначат многу работи од основниот lore за оваа серија да проработи. Сѐ ќе беше и одлично да не завршеше така како што заврши. Да беше тука крајот, трагедијата ќе беше помала. Но, Џ.Џ. Абрамс влезе на сцена, и покажа еден добро украсен среден прст (да не се изразам инак

Battleship е филм што навистина пријатно ме изненади. Изненадувањето само ми се зголеми кога на крајот од филмот прочитав дека филмот е базиран по истоимената игра на Hasbro . Станува збор за акционен филм. Два часа експлозии, пукање во непознато, вонземјани со непознати намери... и неколку комични моменти преку кои дознаваме за главните ликови. Со еден збор, чиста забава. Глумата е солидна, повеќето глумци мене лично не ми се познати, но Лијам Нисон е тука, иако нема некоја голема улога. Друга што ми е позната е Ријана, која за разлика од повеќето нејзини колешки кои исто така се „пробале“ на големото платно, доста добро се носи со својата улога на амерички мариниец. Да, се разбира, Американците го спасуваат светот, но морам да кажам дека филмот и не е баш „ in your face “ на оваа тема, бидејќи целиот инцидент се случува за време на меѓународна воена вежба во близина на Хаваи, па и други помагаат (читај Јапонци). Има нешто во моментот што Јапонци и Американци во близина на Перл

Пред нешто повеќе од година дена го ископав трејлерот за боливудскиот сај-фај спектакл Ra.One , и си поставив задача дека некогаш ќе го гледам. За жал, го гледав. Мојата реакција на прекрасните музички елементи во филмот. Морам да кажам дека стаува збор за уникатно искуство. Суперхероите се западна тематика, нема тука многу што да се расправа, па ако утне Индија во нивно претставување и не е за чудење. Тоа му доаѓа нешто како J-Rock , ги има сите елементи на рок, ама не фала. Овде представата за суперхерои не е далеку од, да кажеме, Spiderman на Сам Раими (оној со Кирстен Данст и со „ With great power... “. И овдекa целиот филм е прошаран со cheesy моменти, само што индијците имаат некоја магична способност да пренегласат сѐ, до тој степен што ти е срам од тоа што го гледаш. Акциони сцени има во изобилие, и се без врска вметнати, што пак не е далеку од поновите холивудски ремек-дела. Ако сте го гледале Inception , филмот е буквално уништен со сцената која вклучува сноумоб