Скопје 2123

 2123 е, Општина Луна, Скопје, Република Транспланетарна Македонија. Будиш се. Субота, не мора да идеш на работу. Не мора да идеш нигде.

Стануеш од кревет, трзаш завесу. Надвор, нормално, мрак, ама гледаш како некои тринаесе пластични кесе и три лименке Скопско си чилав пред прозор. Тринаесе, лош број маме му.

Правиш си кафе, седнуеш си пред ТВ. По грешку место Јутуб пушташ кабловску, која од необјасниви причине још е вржана сас интернет. И фиксан, нормално. На Твоја ТВ иде некоја дебата за тој како не е фер Казахстан што не блокира за улаз у ЕУ ради тој што ЈСП га има узурпирано Бајконур за летови до Месец. Гледаш малце, и пцуеш сви Казахстанци, и к’лнеш се дека никад нема да ступнеш тамо. Златна Грчка.

Мењаш канал. Вести. Некој земјоделац кажуе како му поскупело просо ради агресију на Марс врз Церес. Не ти има много смислу тој, и зимаш телефон да видиш какву врску има едно сас друго. Наваѓаш некој сајт на кој одма му га забрављаш име, наслов на статију “ДО КОГА ВАКА?? ЕВЕ КАКО ВОЈНАТА НА ЦЕРЕС УДРИ ПО НАШИТЕ ЗЕМЈОДЕЛЦИ.”

Уствари, Церес да ти бија најголем извезувач на краставице у соларан систем. Краставице навише ги извезуваја на Титан, куде популација ги користи како главан извор на воду. Титан е извезувач па најголем на метан и етан, кој се користи у фармацефтску индустрију, и ради несташицу, неможев да правив вакцине за ИО, куде што се правив микрочипови и куде што још увек е карантин. Пошто нема вакцине, нема ни намалување на карантин. Пошто нема микрочипови, квантан маркет е крашнат, и људи у Бахреин више немав паре, и морав да тражив работу у градежништво у Македонију. Ама пошто ЈСП е блокирано од Казахстан ОМГ, ГЕРАСИМКА ГОЛА НА ПЛАЖУ ИСКОЧИЛА.

Кликаш у наду дека коначно Герасимка ги покажала голи груди на мегдан, ама испада дека па е слика куде седи на плажу у Неопори облечена ко свак нормалан човек на плажу. Разочаран, кликаш да видиш хороскоп. Ууу, некое путување те чека.

Текнуе ти дека од карантини-марантини навамо не си бија да пинеш Месочовачу. Облачаш се, искачаш од стан, улазаш у лифт. Не знаеш зашто се вика лифт, к’д на Месечину не е голем проблем да се качиш негде колко да се спуштиш после, ама људи тешко мењав навике

Нормално, Лифт не работи. Пцуеш Луна Естејт. Зашто кој кур плаќаш тија 350 денара у курац ако се квари лифт нон стоп. Ништо, ќе мора да се спуштиш по шипку.

Коначно искачаш надвор. Вртиш се, и сфаќаш дека работе доста се смениле од последњи пут како си бија у “Три Месечеви Камења”. Има барем 450 нови зграде, а и сеќаш се дека имаше некоја улица од куде тебе што идеше натамо.

Вртиш се около, и малце се губиш, ама сас божју помош и Гугл Мапс наваѓаш гу кафану. Уствари, пут туј си е, само паркирани авта има пуно. Ако се добро загледаш, не су паркирани, него е закрчен саобраќај. И људи нервозни свирив, ама Месечина нема атмосферу па да се шири звук.

Улазаш си у кафану, и гледаш дека с’га Месечовача од 50 денатра чаша биднала 190. Прашуеш га газду, зашто, друже, толко поскупено. Он почнуе да да ти раскажуе како ради пандемију много малце људи доваѓав, па и тија од Церец не морасва б’ш да га провоцирав Марс, све тој Америка, човек ни јајца неможе више да купи…..

Ама ти веќ си цугаш, и осеќаш како те реже. Ништо не е битно. Само ракија е битна.